Furaha day

Piątek to tzw. Furaha day 🙂 nie wyrabiamy się na apel nawet na śpiewanie religijne na pierwszej lekcji :p

 Idę dziś do top class by chwilę pokręcić fimik porobić zdjęcia.  Właśnie zaczęła się przerwa na lunch. Po przerwie okazuje się że bateria padła i jest problem z ładowarką – po prostu nie ładuje albo nie rozumiem problemu. Przypominam sobie o mojej ładowarce solarnej. Nawet jej nie wyjmowałam bo do tej pory nie było problemu z ładowaniem. Ładowarkę umiejscowiłam na deseczkach na kurniku. Okazuje się że naprawdę nieźle ląduje. Postanawiam w czasie ładowania zrobić porządne rozliczenie wydatków już dokonanych, jako że właśnie wpłynęły pieniądze z polaka. Do tej pory nie chcąc opóźniać wyłożyłam ze swoich. Po rozliczeniu okazuje się że zostanie jeszcze trochę na inwestycje we właśnie rozpoczynaną budowę internatu. Strasznie się z tego cieszę jednak pozostają jeszcze niepewne wydatki i dopiero koło środy konkretną kwotę będę mogła zadeklarować.

Wszyscy niesamowicie się cieszą na 21 kiedy to przyjedzie po raz drugi Green Energy Africa. Będzie się działo :))  spodziewamy się pełno ludzi, rodziców i nie tylko. Planujemy co będzie gotowane, a raczej kto z rodziców na dużo bydła i mógłby ofiarować kozę na tę okazję 😉

Decyduję się pouczyć kimaasai na odosobnionej ławce pod drzewem. Mija 10 minut i schodzą się dzieci. Jest akcja na moje włosy. Tym razem nie są one tak krótkie jak zawsze i wzbudzają konkretne zainteresowanie i dorosłych i dzieci. Nie ma sensu mówić by nie dotykać więc mówię by kto uważa że są dziwne/zabawne/ ciekawe niech dotknie zobaczy i niech kwestia moich włosów się zakończy. Z sukcesem zakończyliśmy proces oswajania z moimi włosami 🙂
Ruszyluśmy na boisko gdzie Pouline przeprowadziła krótkie szkolenie dla skautów. Potem jeszcze w pełnym słońcu dzieci toczyły opony i niedługo potem zadzwonił dzwonek na apel. Nie trwa on długo ale tematem przewodnim są testy które już w przyszłym tygodniu w czwartek się rozpovzną. Kończy się apel i czerwone sweterki szybko za suchymi akacjami.
Do domu przyszedł Shidai z Kipilanem. Mówi że Semeian czuje się bardzo źle. Idziemy więc razem z Phillipą i Nene odwiedzić Mamę Shidai. Okazuje się że byli dziś w szpitalu i stwierdzono u małej 2 latki malarię. Dostała jednak już lekarstwo i w oczach wyglądała coraz lepiej. Wracamy do domu.
Dzieci z internatu właśnie z nauczycielką Ann, śpiewają w klasie. Dołączam się.

Za chwilę idziemy po kolacje i dzieci w półmroku dwóch latarek zjadają muthokoi. Tym bardziej wszyscy cieszymy się na 21 gdy w klasach będzie światło 🙂
Zanim dzieci skończyły jeść przyjechała w końcu cysterna z wodą. Mieli przyjechać o 12 i naprawdę byliśmy już na końcówce.

Na kolację sukuma wiki z cebulką i makaronem. To była moja propozycja kenijskiej kuchni, która domownikom przypadła bardzo do gustu 🙂

Wieczorne oglądanie mydlanej opery w wersji nigeryjskiej i można kłaść się spać 🙂